جــانــانه تــه خو داســې نـه وې؛ دچــا خبــري دې ضــرورمنلې دينه , تورو ته سپين خلک پيدا دي ځکه د سترګو تور د سترګو مينځ کې دينه , توره به نه کړې نو به څه کړې چې دې شېدې د پښتنې رودلي دينه , ته بې وفا شوې زه دې هېر کړم زه بې وفا نه يم چي تابه هېرومه , ته چې په ما پورې خندا کړې خدای دې مئين کړه چې زما د خندا شينه , ته چې زما د يارۍ نه وې زما ويده زړګی دې ولې ويښونه , ته چې زما قبر ته راشې زه به په قبر کې اشنا خوشاله شمه , ته د کوهاټ په غاښي راشه زه دره وال ټوپک په غاړه ګرځومه

ژوند ده پښتو ښکلي غزل

ژونددډمې يارانه ده

بې يقينه بې باوره

تښتېدلى دى دوزخ ته

ستابشر،ستاله بشره

هر ښايست مې خپل نظردى

زه خالق يم درنګونو

ژوندجنت كړم،ژونددوزخ كړم

په زوال ،په اميدونو

وخت مې پښوكې پروت كودى دى

رفعت وينم په خوبونو

جام تشيږي،جام ډكيږي

له ګناه اوثوابونو

نه په ګرانه باندې جوړشو

نه فناشولوپه ګرانه

بادشاهي په ديدارستاده

چې هرڅه كوې اسمانه!