جــانــانه تــه خو داســې نـه وې؛ دچــا خبــري دې ضــرورمنلې دينه , تورو ته سپين خلک پيدا دي ځکه د سترګو تور د سترګو مينځ کې دينه , توره به نه کړې نو به څه کړې چې دې شېدې د پښتنې رودلي دينه , ته بې وفا شوې زه دې هېر کړم زه بې وفا نه يم چي تابه هېرومه , ته چې په ما پورې خندا کړې خدای دې مئين کړه چې زما د خندا شينه , ته چې زما د يارۍ نه وې زما ويده زړګی دې ولې ويښونه , ته چې زما قبر ته راشې زه به په قبر کې اشنا خوشاله شمه , ته د کوهاټ په غاښي راشه زه دره وال ټوپک په غاړه ګرځومه

ده پښتو غزلي اؤ شعرونه

زما مینه چا سره مالومه نه شوه

چې کوم روخ به مې د روح لمبو ته نیسي

د ګلرخې فیصله مالومه نه شوه

تا زما زړه د غزل سترګو کې ولوسته

ما ته ستا د زړه کیسه مالومه نه شوه

سپوږمۍ راغله ، په وعده د کلي منځ ته

سپوږمۍ لاړه خو هغه مالومه نه شوه

زندګي د اور شغلو ویوړه شاهده

که له لمره تاویده ؟ مالومه نه شوه