جــانــانه تــه خو داســې نـه وې؛ دچــا خبــري دې ضــرورمنلې دينه , تورو ته سپين خلک پيدا دي ځکه د سترګو تور د سترګو مينځ کې دينه , توره به نه کړې نو به څه کړې چې دې شېدې د پښتنې رودلي دينه , ته بې وفا شوې زه دې هېر کړم زه بې وفا نه يم چي تابه هېرومه , ته چې په ما پورې خندا کړې خدای دې مئين کړه چې زما د خندا شينه , ته چې زما د يارۍ نه وې زما ويده زړګی دې ولې ويښونه , ته چې زما قبر ته راشې زه به په قبر کې اشنا خوشاله شمه , ته د کوهاټ په غاښي راشه زه دره وال ټوپک په غاړه ګرځومه

نادان عشق

بیا بہ نہ کوم یاری توبہ توبہ

سڑے سم تبا کوی توبہ توبه

 چے رقیب سرہ یو زلے پہ خندا شو

 بیا مے یار کہ نازا وی توبہ توبہ

 چے دہ خکلو پہ نازونو غلت نشے

وفا نہ کوی بیخی توبہ توبه

 زہ نادان یے پہ وڑو قیصو
میئن ووم

‏‎ رانہ جوڑ یے کڑو
چرسی توبه توبه