جــانــانه تــه خو داســې نـه وې؛ دچــا خبــري دې ضــرورمنلې دينه , تورو ته سپين خلک پيدا دي ځکه د سترګو تور د سترګو مينځ کې دينه , توره به نه کړې نو به څه کړې چې دې شېدې د پښتنې رودلي دينه , ته بې وفا شوې زه دې هېر کړم زه بې وفا نه يم چي تابه هېرومه , ته چې په ما پورې خندا کړې خدای دې مئين کړه چې زما د خندا شينه , ته چې زما د يارۍ نه وې زما ويده زړګی دې ولې ويښونه , ته چې زما قبر ته راشې زه به په قبر کې اشنا خوشاله شمه , ته د کوهاټ په غاښي راشه زه دره وال ټوپک په غاړه ګرځومه

ﭼﯥ ﭘﯧﻐﻠﻪﺷﻮﯤ

څوﻣﺮﻩ ﺑﺪګماﻧﻪ ﺷﻮﯤ ﭼﯥ ﭘﯧﻐﻠﻪ ﺷﻮﯤ

ډﯦﺮﻩ ﺭﺍﺗﻪ ګرﺍﻧﻪ ﺷﻮﯤ ﭼﯥ ﭘﯧﻐﻠﻪ ﺷﻮﯤ

ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﺭﺗﻪ ﻭﯦﻠﯥ ﻣﺎﺷﻮﻣﺘﻮﺏ ښه ﻭﻭ

څوﻣﺮﻩ ﺑﻪ ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﻪ ﺷﻮﯤ ﭼﯥ ﭘﯧﻐﻠﻪ ﺷﻮﯤ

ﻫﺮ ﻭﺧﺖ ﭘﻪ ﺩﯤ ﻭﯾﻞ ﭼﯥ ﯾﺎﺭﻩ ﺳﺘﺎ ﯾﻤﻪ

ﻭﻟﯥ پښیماﻧﻪ ﺷﻮﯤ ﭼﯥ ﭘﯧﻐﻠﻪﺷﻮﯤ