جــانــانه تــه خو داســې نـه وې؛ دچــا خبــري دې ضــرورمنلې دينه , تورو ته سپين خلک پيدا دي ځکه د سترګو تور د سترګو مينځ کې دينه , توره به نه کړې نو به څه کړې چې دې شېدې د پښتنې رودلي دينه , ته بې وفا شوې زه دې هېر کړم زه بې وفا نه يم چي تابه هېرومه , ته چې په ما پورې خندا کړې خدای دې مئين کړه چې زما د خندا شينه , ته چې زما د يارۍ نه وې زما ويده زړګی دې ولې ويښونه , ته چې زما قبر ته راشې زه به په قبر کې اشنا خوشاله شمه , ته د کوهاټ په غاښي راشه زه دره وال ټوپک په غاړه ګرځومه

ده یار جدائ

چې ستا نوم مېپه خوله راشې

هره ساه مې وار خطا شې

بې له تا څه عمر تېرشو

دا قېصي به چرته بېا شې

چې مې سترگې کله رپې

وايم دادي اوس به راشې

ټول غمونه رانه ورک شې

چي له نازه په خندا شې

څه به صبر شې شاہدہ

چي له یاره څوک جدا شې