جــانــانه تــه خو داســې نـه وې؛ دچــا خبــري دې ضــرورمنلې دينه , تورو ته سپين خلک پيدا دي ځکه د سترګو تور د سترګو مينځ کې دينه , توره به نه کړې نو به څه کړې چې دې شېدې د پښتنې رودلي دينه , ته بې وفا شوې زه دې هېر کړم زه بې وفا نه يم چي تابه هېرومه , ته چې په ما پورې خندا کړې خدای دې مئين کړه چې زما د خندا شينه , ته چې زما د يارۍ نه وې زما ويده زړګی دې ولې ويښونه , ته چې زما قبر ته راشې زه به په قبر کې اشنا خوشاله شمه , ته د کوهاټ په غاښي راشه زه دره وال ټوپک په غاړه ګرځومه

ستا وعدی چی وفا کیگی زہ بہ مڑ یم

ستا وعدی چی وفا کیگی زہ بہ مڑ یم

چی ستا مینہ رشتیا کیگی زہ به مڑ یم

خپل نصیب مےپہ مثال د توری شپی دى

تورہ شپہ چے سبا کیگی زبه مڑ یم

زماوستا مينه چى بيا كيگى اے بضو

دا ورزبه دى ياديگى زبه مڑیم